Jest to jedna z poważniejszych grup kosztów, sięgająca niekiedy do 40 % ogółu kosztów dodatkowych. Koszty w tej grupie są całkowicie niezależne od wahań klimatycznych, gdyż dodatkowe wyposażenie placu budowy zależy od założeń projektu i przyjętych metod. Roboty związane z tym wyposażeniem powinny być wykonane przed nastaniem okresu zimowego. Wyższa lub niższa temperatura miesięcy zimowych,jak i zmienność opadów nie zmieni uprzednio wykonanych przygotowań. Przy wyborze metod jak i przy wykonywaniu projektu wykorzystanie placu budowy stanowi poważną pozycję, Spotykamy bardzo często urządzenie rezerwowych placów nawet w tych przypadkach, gdy faktycznie można. by się obejść bez nich. Oczywiście w grupie tej umieszczamy tylko takie koszty, które niepotrzebne są dla budowy w warunkach letnich. Przy obliczaniu wysokości kosztów w tej grupie w stosunku do przerobu uwzględniamy cały przerób zimowy bez względu na to, w przeciągu ilu dni dany obiekt faktycznie był wykorzystywany. Na przykład, jeżeli wykonany został cieplak do podgrzewania materiałów i zgodnie z projektem robót zimowych podgrzewanie powinno odbywać się przy mrozach poniżej -2°C, cieplak spełnia rolę pogotowia
i może być użyty zaledwie kilka razy w przeciągu zimy. Wobec tego, że cieplaki do wykonywania robót stanowią pewną odrębną całość i że przy pewnych rodzajach cieplaków powstaje również zagadnienie sprzętu, sprawa cieplaków będzie omówiona osobno w następnym rozdziale. Jak i przy poprzednich g!upach najpierw omówimy oddzielne rodzaje kosztów dodatkowych i przeprowadzimy obliczenia kalkulacyjne, a potem porównamy je z danymi obserwacyjnymi.
Koszty zabezpieczenia przed mrozem instalacji wodociągowej składają się z kosztów zabezpieczenia tras wodociągowych i z kosztów urządzeń umożliwiających spuszczenie wody z sieci wodociągowej. [Zobacz też : obróbka miedzi , donepezil , wbijanie pali]
Zabenpieczeriie tras-wykonujemy w różny sposób:
a) przez ułożenie przewodów na głębokości 1–1,2 m,
b) przez obudowę przewodów skrzynią drewnianą o, wymiarach 0,6XO,6 m wypełnioną trocinami i zakrytą papą smołowcową,
c) przez owinięcie przewodów plecionką ze słomy (2 kg na 1 m przewodu) i papierem.
Licząc koszty łącznie z wykonaniem studzienek odwadniających można przyjąć, że pierwszy sposób będzie kosztować około 6 zł za 1 m przewodu, drugi – około 26 zł za 1 m) a trzeci około 5 zł za 1 m. Wychodząc z tych cen dokonano przeliczeń dla 10 obiektów i różnych placów budowy. Kubatura obiektów wahała się od 5000 m do 50000 m ( przeciętnie 17250 m). Długość rurociągu, który trzeba było zabezpieczać, wahała się od 50 m do 140 m (przeciętna 80 m). Na podstawie otrzymanych wyników wyraźnie należy podkreślić, że na wysokość tych kosztów największy wpływ wywiera wysokość przerobu. Zaznaczyć też należy, że naj pewniejszym zabezpieczeniem jest prowadzenie przewodów pod powierzchnią ziemi.