Oczywiście, mogą być zupełnie inne receptury, niż poprzednio podane zależnie od rodzaju użytych emulgatorów i innych składników emulsji. Ze względów zarówno technicznych, jak i ekonomicznych, do zapraw emulsyjnych stosuje się wolno rozpadową emulsję kationową o stężeniu asfaltu w granicach 50-650. Ilość emulsji do zaprawy stosowana jest w zależności od jej stężenia oraz w zależności od uziarnienia i jakości mieszanki mineralnej. Na ogół ilość lepiszcza w przeliczeniu na bezwodny asfalt powinna wynosić 8,5-9,0% w stosunku do ciężaru bezwodnej zaprawy emulsyjnej. W każdym przypadku przy ustalaniu roboczej receptury na zaprawę emulsyjną niezbędne jest wykonanie miarodajnych badań laboratoryjnych, związanych z ustaleniem poszczególnych składników zaprawy, z czasem rozpadu emulsji w zaprawie oraz z czasem wiązania i twardnienia tej zaprawy po jej wbudowaniu według przeznaczenia. Rozpad emulsji w zaprawie następuje w czasie około 2 min. Zale nie od ilości użytego regulatora i zawartości wypełniacza i jego gatunku, czas rozpadu emulsji w zaprawie daje się odpowiednio regulować. Proces rozpadu emulsji w układanej zaprawie przebiega wystarczająco szybko. Wydzielona woda po rozpadzie emulsji odchodzi szybko, prawie bez śladów nieskoagulowanego w zaprawie asfaltu. Zaprawa twardnieje około 24 godzin po wyparowaniu pozostałej wody. [hasła pokrewne: taśmy miedziane, drabiny aluminiowe, taśmy mosiężne ]
Powiązane tematy z artykułem: drabiny aluminiowe taśmy miedziane taśmy mosiężne