Zagadnienie odzyskiwania butadienu z frakcji ropy naftowej do, tego stopnia było nieaktualne i zaniedbane, że gdy przed kilku laty amerykańscy chemicy potrzebowali niewielkich ilości względnie czystego butadienu, musieli go sami wyprodukować za pomocą jednej ze znanych metod laboratoryjnych. Trudno było zdobyć także dane dotyczące jego własności fizycznych i chemicznych. Dane znajdujące się w literaturze były niedokładne, a często sprzeczne. Tylko kilka ośrodków badawczych interesujących się kauczukiem syntetycznym miało wiarogodne dane dotyczące jego własności. Najważniejszym zagadnieniem w początkowym okresie produkcji butadienu było znalezienie taniego materiału, którego cząsteczka byłaby zbudowana z łańcucha składającego się z czterech atomów węgla. Z tego powodu pierwsze próby na otrzymanie butadienu opierały się na takich materiałach, jak alkohol butylowy oraz izobutylowy. Alkohole te, jak zresztą wszystkie alkohole, można łatwo odwodnić i otrzymać butylen lub izobutylen. Ponieważ oba te produkty są pochodnymi etylenu, można stąd wyciągnąć wniosek, że kluczowym materiałem w tym zagadnieniu jest właśnie etylen. Według Dunstana etylen, propylen, butyleny i amyleny są chemicznymi cegiełkami nowej chemii syntetycznej chemii kauczuku, tworzyw sztucznych oraz polimerów o różnym stopniu polimeryzacji i składzie tego rodzaju chemiczne cegiełki mają ogromną wartość i znaczenie. [patrz też: bricomarche jarocin , koszt cynkowania , strefa przemarzania ]
Powiązane tematy z artykułem: bricomarche jarocin koszt cynkowania strefa przemarzania